Als het over dieren gaat, ben ik een softie, een échte softie.  De verantwoordelijke van de olifanten in Planckendael die met de krop in de keel verteld over hoe ze afscheid moeten nemen hebben van een jong olifantje … ik zit met tranen in mijn ogen te kijken en te luisteren ! Een filmpje over dierenmishandeling … ik blijf dat met een misselijk gevoel herhalen en herhalen in mijn gedachten !

Voor mijn eigen dieren ben ik dus zeker een softie.  Een dagje niet zo goed in hun vel, ik zie al de dierenarts voor mij met slecht nieuws.  Een té klaaglijke miauw en ik begin me al zorgen te maken over hevige pijn in die kleine lijfjes.

Onze 2 katten zijn dan ook binnenkatten.  Ik zou geen moment gerust zijn als ik ze hier bij ons, in een zeer drukke straat, zou buiten laten.  De 2 katten die we sinds september vorig jaar hebben zijn ook niet anders gewend.  Ze waren al enkele jaren binnenkatten, maar dan wel zonder de verwennerij en aandacht die ze hier krijgen.  Toen de opvang zei dat ze niet gewend waren om buiten te komen maakte ik bijna een vreugdedansje.  Ah ja, want ik wist dat het dan geen probleem zou zijn om ze zelf ook binnen te houden.

Ze vragen ook niet om buiten gelaten te worden.  De tuin is voor hen wat een TV voor ons is, iets leuk om naar te kijken.  Als de achterdeur openstaat, mét vliegenraam in natuurlijk, installeren ze zich op hun gemak aan de deur met oortjes die alle kanten opdraaien bij het horen van al die buitengeluiden.

Zo ook afgelopen vrijdag …

Helaas passeerde er een naaktslak die blijkbaar toch eens van dichterbij moest bekeken worden.  Terwijl ik boven bezig was, werd de rubber rond het vliegenraam vakkundig losgepeuterd om zo het vliegengaas netjes opzij te duwen.  Toen ik beneden kwam, zag ik dus tot mijn grote verbazing onze Matou op het terras staan ! Paniek alom, groot alarm, kat buiten ! Met een iets hogere stem dan normaal riep ik hem en gelukkig kwam hij terug naar mij gelopen.  Ons Manon, die vond de slak de moeite niet waard en zat nog braaf binnen.  Oef !

Ik ben even moeten gaan zitten om te bekomen en de beelden die door mijn hoofd schoten van wat er had kunnen gebeuren te deleten.  En om mezelf gelukkig te prijzen dat hij slechts achter een traag beest was gelopen !

Dit betekende wel dat mijn gedachten niet meer in staat waren om te focussen op koken, op recepten.  Gelukkig had ik nog alle ingrediënten in huis voor deze snelle, zeer gemakkelijk te maken pasta van Donna Hay.

Ik was zelfs nog even creatief genoeg om de parmezaan in het oorspronkelijke recept te vervangen door de mozzarellabolletjes die al een aantal uren stonden te marineren.  Ik had daar nog niet echt een doel voor, ik was gewoon benieuwd naar de smaak.

BEREIDING (voor 2 pers) :

Kook of stoom de roosjes van 1 broccoli gaar.

Doe deze samen met 1 fijn gesneden teentje knoflook, een handvol bladpeterselie, 50 gr pijnboompitten, een mespunt gerookt paprikapoeder, een snuifje fleur de sel en 2 eetlepels olijfolie in een blender.  Mix tot een pesto, tot een fijn gesneden massa (doe er eventueel nog wat olijfolie bij als het te droog is).

Kook ondertussen 250 gr linguini volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Meng de pesto met de pasta.

Werk af met in olijfolie, salie, gerookt paprikapoeder en gerookt zout gemarineerde mozzarellabolletjes (het recept kan je hier terugvinden).  Doe ook wat van de marinade bij de pasta, dat maakt de smaak nog lekkerder.  Als je nu geen tijd meer hebt om de mozzarella te marineren kan je natuurlijk gewoon afwerken met  parmezaan.

Wat heb je nodig :

• 1 broccoli
• 1 teentje knoflook
• handvol bladpeterselie
• 50 gr pijnboompitten
• mespunt gerookt paprikapoeder
• snuifle fleur de sel
• olijfolie
• 250 gr linguini
• gemarineerde mozzarellabolletjes of parmezaan

SMAKELIJK 🙂 !