Wat doet een mens zoal op een feestdag zoals 1 mei ?

Een blog beginnen !

Vandaag, 9 jaar geleden, startte ik met Peggy’s Pastime. Eigenlijk zomaar, zonder er echt goed over na te denken. Een vriendin had ook al een tijdje een blog en dat leek me wel leuk om op die manier recepten te delen. Ik kookte en bakte graag maar over ’t algemeen wel redelijk klassiek en weinig verrassend. Af en toe kreeg ik echter wel eens de vraag naar een recept. Dus dacht ik, als ik die nu eens verzamel op een blog ? Dan hoef ik maar 1 keer een recept uit te schrijven en kan ik telkens de link naar de blog doorgeven als iemand om het recept vraagt.

Dus op die bewuste 1 mei 2013 dacht ik, ik ga er voor. Het was een dagje vakantie, Stefan was bezig in de tuin en ik liep wat doelloos rond in huis.

Ja, ik begon er inderdaad totaal onvoorbereid, ondoordacht en impulsief aan, en die allereerste blogpost, en eigenlijk gewoon de blog zelf, was een ramp. Het leek nergens op. Ik had voor de blog zelf een zwarte achtergrond gekozen, omdat ik dacht dat foto’s daar beter op gingen uitkomen. Niet dus, en zeker niet de uitermate lelijke en onsmakelijke foto’s die ik maakte van mijn gerechten. De blog oogde troosteloos. De eerste volgers waren dan ook allemaal vrienden (die waarschijnlijk puur uit medelijden begonnen te volgen).

Maar, een mens leert al doende. Ik begon zelf ook meer blogs te volgen en deed inspiratie op. Mijn foto’s werden ietsje beter en ik besefte hoe langer hoe meer dat mijn blog gewoon niet aantrekkelijk was.

Dus na ongeveer 3 jaar besloot ik tijdens een werkloosheidsperiode om volledig opnieuw te beginnen. Ik maakte een totaal nieuwe blog, wat me bloed, zweet en tranen heeft gekost (echt letterlijk tranen bij momenten). Ik ben immers niet zo goed met computers, ik ben nogal een technische kluns. Maar toch, ik slaagde er in om een blog te maken waar ik zelf best trots op ben, een blog die er veel beter uitzag dan mijn eerste poging. Deze blog dus …

Ik had ondertussen ook al een totaal andere manier van koken ontwikkeld. Ik experimenteerde meer met smaken, met nieuwe ingrediënten, met andere keukens dan de klassieke Vlaamse keuken. Ook mijn fotografie was er op vooruit gegaan. Niet dat het al om topfoto’s ging, maar ik slaagde er toch al in om een gerecht er smakelijk te doen uitzien en niet als een gerecht dat al eens eerder was gegeten (ja, zo erg waren mijn foto’s uit de beginperiode).

Nu zijn we al 9 jaar verder sinds die allereerste blogpost, ik kan het zelf niet geloven ! Ook al ben ik er niet in geslaagd om er een echt succes van te maken, ik ben toch nog altijd blij dat ik toen, 1 mei 2013, redelijk impulsief besloot een blog te beginnen. Ik heb er anders en beter door leren koken (hét belangrijkste voordeel), ik vind foodfotografie leuk én ontspannend.

En ja, ik heb al vaak een dipje, of zelfs DIP, gehad. Momenten dat ik denk, heeft het nog zin om er tijd in te steken ? Reacties zijn immers zeldzaam, zo zeldzaam dat ik vaak denk dat ik gewoon tegen mezelf aan het babbelen ben ;-). Maar toch, er echt mee stoppen, nee ik kan het niet. Misschien omdat ik een wilde droom heb om als foodfotograaf / receptontwikkelaar aan de slag te gaan en deze blog het dichtste zal zijn dat ik ooit bij die droom kom. Het is mijn “troost”, omdat ik goed besef dat deze droom altijd een droom zal blijven.

In ieder geval, 9 jaar bloggen, dat moet gevierd worden met een stukje taart ! Ik maakte deze chocolade – amandeltaart (of torta caprese), gebaseerd op een recept van iemand die mijn droomjob doet, Janneke Philippi. Een zeer aangename madam (ik heb haar ooit al eens mogen ontmoeten), en één van mijn grote voorbeelden. Het is een lekkere, smeuïge chocoladetaart, zo eentje waarbij je jezelf streng moet toespreken om géén extra stukje meer te nemen.

BEREIDING (voor 1 taart voor ongeveer 10 personen) :

Rooster in een anti aanbakpan 150 gr blanke amandelen en 100 gr amandelschilfers tot ze lichtjes kleuren. Doe eerst de amandelen apart en dan de amandelschilfers. Deze laatste kleuren immers veel sneller. Sowieso moet je dit, afhankelijk van de grootte van je pan, in meerdere keren doen. Laat ze afkoelen en vermaal ze dan. Het hoeft niet allemaal zeer fijn vermalen te worden, er mogen gerust nog stukjes van de amandelen in zitten.

Laat ondertussen 250 gr pure chocolade smelten op een zeer zacht vuur. Ik gebruikte een mengeling van 50 gr chocolade van 100 % cacao, 150 gr van 70 % en 50 gr van 86 %. Hier doe je echter mee wat je wilt, naargelang wat je in huis hebt of het liefste lust.

Laat de gesmolten chocolade afkoelen tot kamertemperatuur.

Klop ondertussen 225 gr ongezouten roomboter (deze moet op kamertemperatuur, mals zijn !) met 100 gr kristalsuiker romig.

Splits 5 eieren. Doe de eidooiers één voor één bij het roomboter / suikermengsel en meng telkens goed.

Meng er daarna de gesmolten chocolade en de fijn gemalen amandelen door.

Klop het eiwit van de 5 eieren stijf. Voeg 75 gr kristalsuiker in 2 keren hieraan toe en klop verder tot je stevig, glanzend eiwit bekomt.

Spatel dit voorzichtig door het beslag.

Doe het beslag in een ingevette springvorm (een 24 cm doorsnede).

Bak in een voorverwarmde oven van 180 ° gedurende 45 minuten.

Laat de taart dan afkoelen in de vorm.

Ondertussen bak je nog een dik handvol amandelschilfers tot ze lichtjes kleuren. Verdeel deze over de taart en bestrooi tenslotte nog met wat poedersuiker.

Wat heb je nodig :

• 150 gr blanke amandelen
• 100 gr + dik handvol amandelschilfers
• 250 gr pure chocolade
• 225 gr ongezouten roomboter (mals, op kamertemperatuur)
• 100 + 75 gr kristalsuiker
• 5 eieren (op kamertemperatuur)
• poedersuiker

SMAKELIJK  !

Tag me gerust op Instagram / Facebook als je dit recept test, je doet me daar zeker en vast veel plezier mee !

Wil je niets missen, schrijf je dan in bij contact / volgen om per mail op de hoogte te worden gehouden van elke nieuwe blogpost !